What’s hit is history, what’s missed is mystery.
30 September 2017, de tweede dag van Deception Tours 2, 2017. In de ochtend vogel ik samen met Tijmen van Doornik de oostpunt van het eiland af, uniek want de “traditie” gebiedt ons eigenlijk om op de tweede dag een heel eind naar het westen te rijden en vanaf daar weer richting het dorp te vogelen. De ochtend verloopt rustig, er zijn genoeg vogels, het weer is perfect (bewolkt en een beetje druilerig maar niet koud) wat ervoor zorgt dat het bekende gevoel van “het kan elk moment gebeuren” me onrustig constant achtervolgt. De spanning wordt echter nog niet omgezet in realiteit. Behalve 2 Bladkoningen en wat andere, algemenere soorten zien we niet zo heel veel.
Als ik rond half elf even buienradar check zie ik dat een bui die er een kwartier geleden nog uitzag alsof die ook weer snel voorbij zou zijn, nu opeens 1 grote regenvlek is geworden die voorlopig niet weg zal zijn. In nat geregend worden heb ik weinig zin dus ik besluit op het laatste moment naar ons huisje te fietsen en de bui af te wachten. De uren die erop volgen laat buienradar elke keer weer een nieuwe verrassing zien in de vorm van dezelfde bui die telkens maar weer aan blijft groeien. Hoe langer de bui duurt, hoe groter de onrust wordt. Wat een verspilling van tijd, het had zo lekker geweest om buiten te lopen.
Even na vijf uur wordt het dan toch nog droog en we proberen nog wat te maken van de korte tijd die het nog licht is. Omdat ikin de ochtend niet verder dan 2 kilometer van het dorp verwijderd ben geweest besluit ik wat meters te maken en naar Lange Paal te fietsen, Tijmen heeft andere plannen en onze wegen scheiden zich dus al snel. In de gauwigheid spreken we nog wel af dat we om half acht bij de Dining gaan eten. Even denk ik eraan om mijn camera mee te nemen maar gezien het grauwe weer zou ik daar nog hooguit een half uurtje profijt van kunnen hebben en ik laat hem dan ook in het huisje, met de gedachte dat je het lot ook een beetje moet tarten soms.
Lange Paal en omgeving van de mezen, tjiffen en allerlei andere zangvogels, ook zijn de Barmsijzen na de bui in wat grotere getale binnen gevallen maar een leuke krent zit er niet in. Het is al rond 19:15 en als ik nog een beetje op tijd bij de Dining wil zijn is het toch echt tijd richting het dorp te fietsen. Ergens halverwege Lange Paal en de paardenweitjes die het begin van de bewoonde wereld van Vlieland aankondigen hoor ik van achter mij opeens een geluid dat ik niet ken. Enigszins verbaasd zoek ik de bron en het blijkt een steltloper te zijn die op niet al te grote afstand over het water vliegt. Als ik mijn kijker richt valt me direct een dikke en lange snavel op, verward richt ik me op wat ik er verder nog aan kan zien, ondanks het feit dat de zon net verdwenen is. In eerste instantie lijkt dat niet zoveel te zijn, alleen de bovendelen zijn te zien en die zijn egaal grijs, zonder enig spoor van contrast in vleugel, rug of staart. De vleugels ogen vrij lang en breed aan de basis.
Een middelgrote, egaal grijze steltloper zonder vleugelstreep, lichte stuit of rug?? Enigszins verward ga ik snel het rijtje met voor de hand liggende kandidaten af, welke eigenlijk direct allemaal afvallen en de eerste wilde gedachten vormen zich. Ik kan mezelf enigszins in bedwang houden met het besef dat een tweede blik opeens een heel ander beeld kan geven maar die snavel zit me dwars. Een paar honderd meter verderop is de vogel op de rand van betonblokken geland en heeft zich daar aangesloten bij twee Tureluurs. Voorzichtig rijd ik wat dichterbij ondanks dat het trio erg onrustig oogt. Een volgende blik in mijn kijker maakt de eerste paniek in me los: in directe vergelijking met de Tureluurs valt de snavel enorm op vanwege de dikte, maar ook de lange wenkbrauwstreep die zowel ver voor als achter het oog loopt en erg opvalt is alarmerend.
Een paar honderd meter verderop staan ze gelukkig weer maar door de afstand, lichtomstandigheden en het feit dat ik geen scoop bij me heb lukt het niet om meer details te zien. Als ik weer wat dichterbij sta vliegt de club weer op en landt op 1 van de eerste piertjes die ze tegenkomen. Ik ben volledig de weg kwijt: ik kan er niks anders van maken dan een Tattler maar realiseer me tegelijkertijd dat de omstandigheden verre van ideaal zijn om er zeker van te kunnen zijn.
Ondertussen stel ik me op langs de weg tussen twee piertjes in, ik weet door de staat waarin ik verkeer niet helemaal zeker op welke ze geland zijn maar gelukkig zie ik al snel een lange stoet lampjes aankomen waarvan een aantal een scoop bij zich hebben. Ik leg kort uit waar ik de vogel heb zien landen maar de Tureluurs en de vogel staan er niet meer. Een “kruisverhoor” volgt en ik leg zo goed mogelijk uit wat ik heb gezien. Het maakt allemaal jammer genoeg niks uit, de vogel is pleite en het feit dat er een Kanoet op 1 van de piertjes staat zorgt ervoor dat ik waarschijnlijk niet iedereen heb kunnen overtuigen van míjn overtuiging dat ik een errug spannende vogel denk te hebben gezien.
De volgende ochtend wordt er door diverse mensen gezocht, niet alleen langs het wad maar ook aan de noordzee-kant maar ondanks een gunstige waterstand wordt de vogel niet teruggevonden. Het oude gezegde “What’s hit is history. What’s missed a mystery” (voor de gelegenheid even omgedraaid) blijkt eens te meer een waarheid te zijn………..
Michel Veldt
Copyright © 1992-2024 Deception Tours - No Guts - No Glory!