Op 17 mei 2007 vertrokken wij (met ouders en zus en zwager van mijn vrouw) naar het eiland Vlieland. Ik wist natuurlijk dat de mei-maand wat zeldzaams kan brengen, maar ondanks die gedachte had ik zelfs geen kijker en geen fototoestel meegenomen. De laatste jaren ben ik wat aan de luie kant aan het worden. Voorheen was ik vrijwel bij elke leuke/nieuwe soort haantje de voorste. Ondat we dit weekend veel wilden fietsen en wandelen was de zware Canon lens een te zware belasting, daar had ik ff geen zin in. Dus wij zo naar Vlieland.... heel gezellig, wandelen en fietsen, eten en drinken, heel relaxed. Tot ik ’s-middags op de 17e een vogelaar sprak bij de Kroonpolders, die mij vertelde dat hij gisteren een Arendbuizerd had gezien. Direct dacht ik aan de waarneming van Breskens, waar de vogel op 14 mei 2007 was overgetrokken. De vogel op Vlieland zal hoogstwaarschijnlijk wel hetzelfde exemplaar zijn.
Maar echt onrustig werd ik er niet van, ik had een juveniele Arendbuizerd op 9 september 2000 langs de Praamweg in de Flevopolder gezien. Maar toch... je gaat tijdens de geplande fietstochten anders naar de lucht kijken. Op de 18e was er windkracht 8 beaufort, dus geen termiek en de 19e winkracht 7. Op de 20e mei (onze laatste dag) gingen wij nog een fietstochtje langs de gehele zeezijdekant van Vlieland maken. Het was stralend weer met hooguit windkracht 3 uit het oosten. We waren ongeveer bij paal 43, toen ik ineens zeer hoog een roofvogel zag cirkelen die aangevallen werd door meeuwen. Jeannet (mijn vrouw) had gelukkig wel haar kijker meegenomen, die werd dan ook snel uit haar rugtas gegrist. En ja hoor, het was ‘m ! Een adulte Arendbuizerd
(tussenvorm-kleur) bleef gelukkig even rondcirkelen, waarop ik Conny (de zus van mijn vrouw) vroeg om direct dat beest daar hoog in de lucht te fotograferen. Zij had een 300 mm lens met een 1.4 x converter meegenomen, en kon zo’n 10 plaatjes maken voordat de vogel hoog naar het oosten vertrok (richting Terschelling).

Tijdens het zien werd het zweet overal uit mijn lichaam geperst van de spanning. Ik besloot de vogel door te piepen, maar had ook geen ‘topografische atlas’ meegenomen. Hierop besloot ik mijn vogelvriend Gijsbert van der Bent te bellen en te vragen of hij de vogel onder mijn code te willen doorgeven. Na enkele minuten verscheen dit op het Dutch Birding-systeem (semafoon of telefoon). Gijsbert had hem als mogelijk doorgegeven, dit heb ik (toen ik zelf de codes wist) later doorgegeven als zeker.
Nu hoopte ik dat Arie Ouwerkerk, die op Terschelling woont, de vogel kon oppikken. We kwamen nog een groepje vogelaars tegen (geen bekende DBA-ers) die de vogel ook hadden gezien samen met twee Buizerden. Zij konden mooi vergelijken en vertelden dat de Arendbuizerd een stuk groter was. Dit was pas (naar mijn weten) het 4e geval voor Nederland, dus geluk hadden we wel ! Een ding weet ik zeker bij de volgende fietstochten, ik ga toch weer sjouwen met die zware lens. Maar dan kom je meestal niet echt iets zeldzaams tegen....