Vlieland: Phylo-land. Raddes en Brubo binnen 100 meter!

Ieder jaar brengen we (een deel van de Katwijkse vogelaarsgroep) minimaal één weekend door op Vlieland, zo ook afgelopen jaar. Zaterdag 13 oktober beloofde een mooie dag te worden. In de omgeving van ons appartement net ten noorden van het dorp zaten een flink aantal Bladkoningen en wemelde het van de lijsters. Casper Zuijderduijn en ik besloten om de hele dag in de omgeving van het appartement te blijven om te zoeken naar wie weet een Siberische lijster of, als je Casper Zuijderduijn heet, een leuke boszanger.
Dit voornemen werd al snel verstoord door een telefoontje van Marc Guyt. Die was samen met Martijn Verdoes op weg naar de Vliehors en ze waren even gestopt bij het Posthuis om daar wat plaatjes te schieten. Tijdens de fotobreak hoorde Martijn Verdoes een verdacht geluidje en zag hij even een kleine phylo rondvliegen. Raddes boszanger? Bruine boszanger? De eerste gedachten gingen uit naar een Raddes (jaja...). Een mogelijke Raddes werd dus doorgebeld en toen waren Casper en ik wel genoodzaakt om onze speurtocht naar zeldzaamheden te staken.

Tijdens de fietstocht naar het Posthuis kregen we wederom een telefoontje van Marc Guyt. Ze hadden de vogel gevonden en het bleek een Bruine boszanger te zijn. Gaaf!! De pedalen van de fiets werden nog wat sneller rondgetrapt. Op de plek werd na enig zoeken de Bruine boszanger gevonden en vervolgens fraai bekeken. Een uurtje later zakte de aandacht wat weg en besloten Casper Zuijderduijn en ik het naast het Posthuis gelegen bosgebied (Bomenland) af te gaan zoeken. Op een kleine 100 meter van de Bruine boszanger-plek liepen we een paadje in.

De eerste vijf minuten verliepen rustig. Gedurende het lopen kreeg ik toch enige aandrang. De koffie begon zijn werk te doen. Nu staan er in Bomenland uiteraard bomen genoeg en er zou er vast wel eentje zijn waar ik even rustig achter kon gaan zitten. Zoekende naar deze ideale boom zag ik vanuit mijn ooghoek in een struik een phylo scharrelen. Met het blote oog viel de enorme wenkbrauwstreep gelijk op.... slik... Kijker er maar eens op richten. Hele lichte, bijna gele poten, okergeel kleurige onderstaartdekveren en een lange wenkbrauwstreep met naar achteren toe een 'deuk' er in, bruingelige wash op de zijkant. Dat waren de eerste kenmerken die ik zo snel kon vinden. Het beestje fourageerde rustig verder in de dichte ondergroei van dat deel van Bomenland. Zonder mijn blik van het beest af te houden roep ik Casper die ongeveer een meter of 20 achter me loopt. ‘Casper, volgens mij heb ik hier een Raddes...’. Die 20 meter van Casper werden in recordtempo overbrugd. De determinatie als Raddes Boszanger werd snel bevestigd. Wat nu? Geen atlas, geen pieperlijst, geen ontvangst met de mobiele telefoon. Ideale situatie om een bepaalde vorm van stress te ontwikkelen. Ik besluit om snel terug te lopen naar de Bruine boszangerplek. Dat was nog geen 100 meter..... Belachelijk. Twee zeldzame boszangers op zo'n klein stukje van elkaar.

Onderweg kwam ik wat zeer enthousiaste vogelaars tegen. Ze waren op weg naar de Bruine boszanger (iets wat ze me zeer uitbundig wisten te vertellen). Nadat ik ze verteld had dat ze ook best naar een Raddes boszanger zouden kunnen gaan kijken, bereikte ik eindelijk een punt waar de mobiele telefoon weer tot leven kwam. Direct Marc Guyt en Martijn Verdoes terug gehaald van de Vliehors. Daarna Arnold Meijer gebeld met de vraag of hij voor mij de Raddes wilde doorpiepen. Arnold liep op dat moment op de Zuidpier van IJmuiden en baalde verschrikkelijk omdat het voor hem nog een nieuwe soort voor Nederland was. Als ik me dat wat eerder had bedacht had ik iemand anders gebeld. Best vervelend om voor iemand een soort door te piepen die je zelf nog niet hebt en waar je ook niet naar toe kunt.
Goed, het nieuw was ondertussen wereldkundig. Al snel stond de Raddes-plek in Bomenland vol met gespannen kijkende vogelaars. De dichte onderbegroeing en de uitgestrektheid van het gebied waren nou niet echt zaken waar je blij van werd. Die Raddes kon overal zitten. Skulkerig als ze zijn duurde het minstens een uur voordat een enorme schreeuw vanaf de doorgaande weg door Bomenland aangaf dat het beest gezien werd. Rennen, schreeuwen, stress, zoeken, "waar zit ie dan? Waar dan?". De Raddes bleek een lastige klant. Uiteindelijk hebben, voor zover ik weet, de meeste aanwezige mensen de vogel goed of minder goed kunnen zien.
's Avonds tijdens een biertje, dringt pas echt tot je door dat situatie van die dag best uitzonderlijk is. Binnen een straal van 100 meter twee zeer zeldzame boszangers!! We hebben toen nog maar een paar biertjes gedronken.

André van der Plas

Artikel uit Top Of Holland Birdclub jaargang 4, NR 1

• meer Raddes