DT2 - 7 oktober 2011: Bonxie-day

Donderdagnamiddag, 6 oktober: na Thijs Fijen opgepikt te hebben op station Ermelo rijden we in een streep door naar Harlingen. Het waait een stevige windkracht 7 uit het noordwesten en de reguliere sneldienst via Terschelling is vervangen door een rechtstreekse vaart met de iets robuustere MS Vlieland. In Harlingen sluiten we aan bij Ben Gaxiola, Hans Pohlmann, Jeroen de Bruijn, Laurens Steijn en Lennaert Steen die met een dampende bak koffie vanuit Grand Café Promenade door hun scoop over een al redelijk onstuimige en snel donker wordende Waddenzee zitten te kijken. Er vliegt niets.

Aan boord speculeren we druk over wat het DT2 weekend ons gaat brengen, maar eigenlijk vooral over hoe heftig de golven in het zeegat zullen zijn. We bepalen de strategie voor het weekend (er liggen twee Witbandkruisbekken en een makkelijke Kleine vliegenvanger voor het oprapen) en ondanks de wijze lessen van onze nestor -wijlen- Hans ter Haar (zeerukken is voor mietjes; we moeten het van bosjeskloppen hebben) besluiten we allemaal dat het hard genoeg waait om de volgende ochtend toch maar wel eerst even over zee te gaan kijken. De wind zal verder aantrekken en de hele nacht een stevige 8 à 9 beaufort blijven waaien… Jeroen en Laurens willen bij het Strandhotel gaan zitten, Ben, Hans, Lennaert, Thijs en ik hebben onze zinnen gezet op de duinen ter hoogte van de Cranberryvlakte. De kustlijn maakt hier iets een knik en we hopen dat het daardoor wat dichterbij vliegt dan we van bij het Badpaviljoen gewend zijn. We maken een Whatsapp groepje aan om makkelijk contact te houden met Jeroen en Laurens en nadat we heelhuids op Vlieland aangekomen zijn, fietsen we naar ons huisje. Ben logeert een nachtje bij ons in Veerman 5 en samen met Lennaert en Hans drinken we nog een paar meegebrachte biertjes voordat we vroeg ons bed in duiken. De wekker gaat om 6 uur.

De volgende morgen staat Thijs om kwart over zeven bij ons op de stoep. We rijden door het bos, langs het Vuurboetsduin en de Ankerplaats naar de Cranberryvlakte. Het waait stevig, af en toe krijgen we een koude bui over ons heen, maar de route ligt grotendeels in de luwte. Pas de laatste paar honderd meter merken we dat het er redelijk overheen knalt. Met verhitte koppen zoeken we rond kwart voor acht een mooi plekje in het duin, nog geen honderd meter van het bosje waar de Kleine vliegenvanger zit. Thijs heeft zichzelf het eerst geïnstalleerd en roept na een korte blik door zijn scoop: “Grote jagers! Een groepje van vijf!”. Als wij ook zover zijn en over zee kijken pikken we ook direct Grote jagers op… Een groep van acht, enkele losse vogels… en vervolgens het groepje van vijf dat Thijs bedoelt. En steeds wordt er geroepen: “Grote jagers! Weer een groep!” Na 10 minuten zitten we al op vijftig vogels! We realiseren ons direct dat er iets bijzonders gaande is: de zee is vergeven van de Grote jagers!

Om 8:16 uur Whatsappt Jeroen ons vanaf het Strandhotel: “Al 120 Grote!” Thijs heeft al die tijd de duim op de teller en wij kunnen antwoorden dat we op ongeveer hetzelfde aantal zitten inclusief een Vorkstaartmeeuw opgepikt door Thijs. Het tellen gaat door: de stroom Grote Jagers houdt maar aan. Lennaert heeft zijn scoop niet bij zich en moet het spektakel door zijn verrekijker volgen. Hij scant daarbij continu de voorste branding en dit levert om 8:40 uur een Vaal stormvogeltje op dat door het kolkende schuim vliegt en om 8:56 uur Whatsappen we naar Jeroen en Laurens: “Net ons 2e Vaaltje, 260 Grote jager, 3 Middelste… and counting!” Ondertussen sturen we ook een aantal Whatsappjes naar de vaste wal om de enorme aantallen door te geven. Het leek ons aardig de rest van de DT-gangers die nog onderweg waren naar Vlieland op de hoogte te brengen van het fenomeen dat zich aan het voordoen was, maar we stuiten onverwacht op ongeloof. Rob Halff kan ook hoofdrekenen en we krijgen van hem een berichtje terug met de tekst: “Dat lijkt me vrij onwaarschijnlijk...” Van je vrienden moet je het hebben.

In het uur daarna volgen twee Noordse pijlen, op beide locaties pikken we ze op, een Grauwe pijl, een Noordse Stormvogel en om 9:58 uur een Kleinste jager. Ook de Jan-van-Genten zijn op dreef (met een uiteindelijk dagtotaal van 2000 à 2500 vogels) en ondertussen blijven de Grote jagers maar doorkomen. We zitten op dat moment al op 400+ exemplaren! Om 10:14 uur probeert Rob weer vriendjes te worden en Whatsappt hij ons met felicitaties: we schijnen het Nederlands dagrecord te hebben verpulverd. Het begint ondertussen echter wel flink af te zwakken, er vliegt slechts nog af en toe een Grote jager, dus Hans en ik besluiten even naar het bosje van de Kleine Vliegenvanger te lopen. Het twitchersbloed kruipt… Na enig geduld vinden we de vogel vrij foeragerend aan de luwte zijde van het bosje. De vogel laat zich fantastisch bekijken. We schieten wat kiekjes en na enige tijd lopen we terug naar Ben, Lennaert en Thijs waar we net een Grauwe pijl en een Kleinste jager missen. De zeetrek lijkt echter volledig ingezakt. Het totaal aan Grote jagers staat op dat moment op 494 exemplaren en met de woorden van Hans ter Haar in ons achterhoofd besluiten we om 11:30 uur te stoppen met tellen en verder te gaan vogelen. Het eiland wacht op ons.

Die middags hebben we ons individueel dagtotaal nog over de 500 heen getild, maar we hebben niet meer gestructureerd geteld. Van Diederik Kok weten we dat hij ‘s middag bij het Strandhotel tussen 12:00 uur en 17:00 uur 178 grote jagers geteld heeft. Thomas van der Es had er daarna nog 11. Dit brengt het getelde dagtotaal op Vlieland op 683 exemplaren!!! Een ruime verdubbeling van het oude record van Westkapelle! En als we dan ook nog bedenken dat de Grote jagers al volop vlogen toen wij ’s morgens om 7:45 uur gingen zitten (getuige het aantal van 120 in het eerste half uur), dan moet het werkelijke aantal ruimschoots boven de 700 gelegen hebben.

Westkapelle was tot deze dag recordhouder met 329 exemplaren, behaald op 23 september 2004. En ondanks het feit dat Westkapelle op deze vrijdag 7 oktober 2011 het aantal van haar oude Nederlandse record verbeterd heeft tot een nieuw telpostrecord van 363 exemplaren, staat dit totaal in schril contrast tot het enorme aantal dat langs Vlieland vloog. Ook op andere plekken langs de Nederlandse kust kwamen de aantallen niet in de buurt.

Hoe dan ook, het was een dag om niet te vergeten… en mietjes of niet, Deception Tours heeft weer iets unieks op haar conto staan!

Geschreven door Jaap Denee