Legendarische twitch vanaf Vlie naar de Bergheggenmus

Afgelopen najaar zou niemand het ontgaan zijn. De Bergheggenmus was op drift geslagen en in veel landen rond de Oostzee werden ze gezien en gevangen. In de eerste weken van de influx bevonden de vogels zich ver bij ons vandaan en bewogen zich richting Zuid-Oost. De verkeerde kant op dus.

Toen er opeens ook vogels gezien werden langs de westkust van Noorwegen, Denemarken, Noord-Duitsland en op Shetland begon de spanning hier ook voelbaar toe te nemen (althans bij mij wel), zou het dan toch…?

Toen er eenmaal ook meerdere vogels werden gevonden langs de oostkust van de UK (op het vasteland!), bereikte de spanningsmeter bij vogelend Nederland zijn hoogtepunt. Ze komen nu wel héél erg dichtbij. Overal langs de kust werd elk ruigteterreintje met wat stenen onderste boven gekeerd. Als het daar kan, dan kan het hier ook was de gedachte.

Het is vrijdagochtend 21 Oktober rond 08.30 als we met zijn allen in de haven van Harlingen staan te wachten op de boot die ons naar het favoriete eiland Vlieland zou brengen. DT3 gaat beginnen, een weekend waar ik al maanden naar uit gekeken heb. Strakke gespannen koppies om mij heen, wat zou dit weekend gaan brengen? Het weer was goed om lekker te gaan zoeken en overal in de landen om ons heen werden Bergheggenmussen en inmiddels ook lekkere aantallen Witkopgorzen gezien…Het zit er!! Alleen nog ff vinden!!

Eenmaal op de boot konden we het over niks anders hebben dan de Bergheggenmus. Wat we zouden doen als we die zouden zien of zelf zouden vinden…het was immers een droomsoort om in Nederland te zien en voor nagenoeg iedereen van ons groepje een lifer. Wij zullen wel weer niks krijgen speelde door mijn hoofd, liggen misschien toch net te zuidelijk voor die beesten.

En toen gebeurde het (toch nog onverwachts) dan toch…we voerden net 10 minuten de haven uit toen er via verschillende whatsapp groepen foto’s binnen kwamen van een vliegende Bergheggenmus op de Maasvlakte gemaakt door Jurrien van Deijk!! Hij en Jacob Lotz hadden de hoofdprijs te pakken, wat een helden! Een hoop gevloek en getier was het gevolg, DE soort waar we het al weken over hebben is gevonden, niet door ons op Vlie maar op de dwaalgasten hotspot Maasvlakte. Ook ik werd redelijk wild, heb nota bene op die plek de dag ervoor nog gezocht samen met Hans Pohlmann. We zaten er dus dichtbij…

Op zo’n moment moet je meteen een keuze maken of gaan of niet gaan (en het accepteren en je erbij neer leggen). Als je gaat zitten twijfelen maak je altijd de verkeerde keuze en onder het motto ‘altijd gaan’ besloten we direct om ook nu weer te gaan en om onze geliefde DT vrienden achter te laten op het eiland.

Meteen werden de plannen gemaakt en Jaap Denee begon te bellen met het eiland of er wat te regelen viel. Een paar telefoontjes later was het gefixt. Bij aankomst in de haven op Vlie stond er een jeep voor ons klaar die ons in twee groepjes naar de jachthaven bracht. Daar direct een wetsuit aangetrokken en de watertaxi op, met ‘maar’ acht man. Tot onze stomme verbazing bleef de rest op het eiland…bizar! Vollebak gas er op terug naar Harlingen. We zijn nog nooit zo kort op Vlie geweest.

Ondertussen gaat er van alles door je hoofd. Maken we wel de juiste keuze? De vogel was immers al sinds 9u niet meer gezien. Je weet dat als je niet gaat de kans groot is dat je het niet meer kan halen als de vogel in de loop van de dag toch nog word teruggevonden dus je hebt niks te verliezen. Je kan en moet het immers altijd proberen…zeker bij zo’n soort waarvan de kans erg groot is dat deze nooit meer na deze influx word waargenomen in Nederland. Onderweg op de boot naar Harlingen zat ik constant naar mijn telefoon te staren wachtend op een verlossend whats app of rba bericht. Dit bleef helaas uit waardoor de twijfels nog meer toesloegen.

Eenmaal aangekomen in Harlingen haastte we ons naar de parkeergarage en met twee auto’s vertrokken we dan richting de Mavla via Amsterdam om Marten Miske op te pikken. Het was stil onderweg, een zenuwslopende reis. Uren was de vogel al kwijt en de moed zakte ons steeds meer in de schoenen. Hadden we toch maar op Vlie moeten blijven vraag je je dan af. We missen nu een heerlijke dag zelf zoeken (wat toch het leukste is) maar we hebben de keuze gemaakt om te gaan dus we gaan er gewoon voor. In de bocht op de A7 bij Zaandam kwam dan toch nog het verlossende piepje om 12.30, ca. 3.5 uur later na de ontdekking. De vogel is teruggevonden!! Nu in beeld in de bekende greppel!! We werden helemaal wild in de auto en het gaspedaal wist ik ineens weer te vinden. Nu zou het toch niet meer mis kunnen gaan zou je zeggen..

Marten Miske snel opgehaald in Bos en Lommer vlak langs de snelweg. Hij stond gelukkig al klaar, een sprint naar de auto…Marten werkelijk de auto ingetrokken, kinderzitje ff loskoppelen (ging niet helemaal vlekkeloos zie onderstaande foto), even keren op de trambaan en meteen vol gas de A10 weer op richting Mavla.

Daar kwamen we dan eindelijk om 13.40 aan. Hans Pohlmann stond ons al op te wachten en had een mooie parkeerplek voor ons vrij gehouden vlakbij de greppel tussen de vele tientallen auto’s.

Een hit and run naar de meute en Hans gaf keurig de juiste aanwijzingen waar de vogel zat. Binnen een paar seconden kregen we hem alle acht in beeld. YES gelukt!! BAMMMM!! door het dolle heen en strak van de adrenaline even snel een high five, elkaar feliciteren, een knuffel en dan genieten van de vogel en foto’s maken. Wat een fraai beest!!

Na 2 uur kijken moesten we weer vertrekken, we konden de boot van 19u nog halen naar Vlie en dat wilden we zeker proberen.

Moe en voldaan stapten we vervolgens de boot op met een grijns van oor tot oor. Zo, en nu dat welverdiende biertje! PROOST!!

Rob Halff

• 2016