Witkeelkwikstaart, Kroonspolders 9 mei 2014

Eind maart vroeg Thijs Fijen in ons “Dorpstraat 18”-Whatssapp-groepje wie er allemaal naar DT- spring kwam. Eigenlijk wilde iedereen komen en dus werd het huisje gereserveerd. In de aanloop naar het weekend bleken de weersvoorspellingen erg slecht dus werd dezelfde vraag nogmaals gesteld. Iedereen wilde nog steeds komen, alleen degene waarvan je het op het eerste gezicht het minst zou verwachten ging werken. Zodoende zaten wij, Thijs Fijen, Ruben en Jorrit Vlot, Rutger Wilschut en Tim de Boer, op vrijdag 9 mei om 9 uur op de boot te genieten van een bakje koffie met een kaasbroodje. Naast ons waren nog 10 vogelaars op de boot, veel afhakers dus. Aangekomen op het eiland werden de spullen in het huisje gedropt en werden er boodschappen gedaan; dan was dat maar vast gebeurt. Bij de supermarkt bleek de Grolsch in de aanbieding, wat alvast een aangename meevaller was voor het weekend. We besloten om al vogelend richting de Kroonspolders te gaan, omdat we dan redelijk gunstig uitkwamen met het hoogwater. Via het Westerse veld reden we in een mooie waaier naar de Lange Paal, waar we de eerste bui op onze kop kregen… Op de camping weinig vogels dus reden we door. Tussen de kooien kwam een Zomertortel met ongeveer 100 km per uur over: die pakten ze ons niet meer af. Voor we bij bomenland waren kregen we weer een flinke bui te verwerken, dus besloten we bomenland in te gaan. In bomenland liet een Fluiter zich erg mooi zien en horen maar verder was het buiten een Grauwe vlieg niet veel aan. Dan maar verder richting te Kroonspolders. langs de weg vond Thijs een man Zomertaling, erg leuk voor het eiland natuurlijk!

Aangekomen bij het dijkje van de Kroonspolders parkeerden wij de fiets, de anderen (Ruben, Jorrit en Thijs) fietsten nog een stukje onderlangs de dijk om een stukje voorsprong te pakken (alles voor de BB-puntjes). Via de DT-appgroep kwam een berichtje van Sander Lagerveld binnen met daarin “Eng gele kwik paardenwei westkant oude kooi”. Lichte twijfel wat te doen, want we begrepen natuurlijk enge gele kwik…. Gelukkig bleek Marc Guyt scherp genoeg om te bedenken dat eng ook Engelse kon betekenen, dus gingen wij lekker door. Ondertussen hadden de anderen net ook een Engelse en Noordse kwik gevonden waarvan wij de eerstgenoemde nog konden meepikken. Er werd nog gegrapt dat het wel een goede actie zou zijn om een Witkeelkwik te vinden om iedereen op het vaste land te bashen... Ondertussen waren de anderen alweer doorgelopen terwijl wij nog even stonden te kijken. Bij de plasjes van de tweede kroonspolderbak vlogen een witte en een gele kwik op. Tim checkte de gele kwik en schrok toen die door zijn kijker keek. Gelukkig was de kwik snel in de scoop gevonden en Tim zei droog tegen Rutger dat de vogel een wel erg witte keel had. Rutger dacht aan een grap - de opmerking over de Witkeelkwik was immers een minuut of 3 ervoor - maar keek toch even. Meteen bleek dat het inderdaad een wel heel spannend beest was dus werd de rest teruggeroepen. De anderen konden de vogel kort bekijken terwijl Tim snel zijn camera pakte en wat kiekjes maakte. Rutger gooide snel “Nu wel een enge kwik, plasje langs kroonspolders, Witkeelachtig, gekke noordse nog niet uitgesloten” in de groep terwijl we richting de vogel liepen. We liepen iets uit elkaar toen de vogel een aantal keer riep. ‘Bingo!’ was ieders onafhankelijke reactie! Nu werd het toch wel heel spannend en niet veel later sloot Sander bij ons aan. Thijs had zijn opnameapparatuur gepakt en toen de vogel wederom opvloog kon hij het geluid opnemen. Helaas vloog de vogel ver de kwelder op. Ondertussen werd er een foto in de verschillende Whatsapp-groepen gegooid: de kritische blikken van anderen zijn altijd fijn, maar bevestigden onze determinatie! Na nog een korte blik in het boek besloten we de vogel te piepen met een kleine slag om de arm. Omdat de vogel vrij ver weg was gevlogen en er een dikke regenbui aan kwam besloten we om alles nog eens rustig te bekijken en beluisteren onder het genot van een bak koffie in het Posthuys. Toen het weer droog was bleek dat de rest van de vogelaars aan het zoeken waren. Niet lang nadat wij ook weer aanwezig waren vond Marc, Ferry en Leo de vogel terug. Hij kon nu beter bekeken worden en er werden betere foto’s gemaakt. Het begon nu echt tot ons door te dringen dat we er een echte knaller uitgetrokken hadden. Zodoende werd de vogel nogmaals gepiept, ditmaal met de boodschap dat de determinatie zeker was. De vogel bleek vrij vliegerig maar kwam toch telkens op ongeveer dezelfde plek terug waardoor iedereen de vogel mooi kon bekijken.

Er werden nog wat steltjes bekeken maar erg veel bleek er niet tussen te zitten. Al vogelend reden we terug richting het dorp, maar ook dit leverde weinig meer op. Intussen kwamen er vele felicitaties binnen en bleken er wat mensen geïnteresseerd te zijn om de volgende dag naar het eiland te komen, inclusief ons normaal immer aanwezige huisgenootje ‘Sjaak-Afhaak’. De volgende dag bleek de vogel helaas onvindbaar…

• 2014