Dat is een GEELBRAUWGORS!

Vrijdagochtend 27 oktober, enkele uurtjes voor het begin van DT3 2023. In de auto, gevuld met Jorrit Vlot, Bas van de Boogaard, Jurriën van Deijk en mijzelf, heerst een mix van zowel hoge als getemperde verwachtingen. Het DT-najaar is tot dan toe immers matig, wat fijne krenten over zee (o.a. Stovje!) daargelaten. Ikzelf heb bijvoorbeeld nog geen bladkoning gezien, laat staan een echt leuke zangvogel. Tegelijkertijd laten de waarnemingen van de afgelopen week zien dat er toch echt wat aankomst uit het oosten is geweest – er moet wat in het vat zitten! We vinden uiteraard ook dat het ‘echt wel weer eens tijd wordt voor een knaller op DT’, waarbij we gemakshalve even vergeten dat we een jaar ervoor nog naar een fantastische Turkestaanse klauwier op de Vliehors hadden staan kijken.

Aangekomen op het dek van de veerboot blijkt er serieuze trek van met name lijsters te zijn. Het is een klassieke instinker om je verwachtingen voor het weekend op te schroeven op basis van trek over het vaste land… maar deze lijsters komen van de Waddenzee; het lijkt echt ‘aan’ te zijn! En inderdaad, gedurende de overtocht zien we zeer regelmatig groepen lijsters langsvliegen en dichterbij het eiland probeert een tjiftjaf aan boord te landen. Een tijdje daarvoor herinnerde een ogenschijnlijk compact en opvallend warmbruin eider-vrouwtje me eraan dat ik altijd een camera om mijn schouder moet hebben hangen, en een blik door de zoeker dat het omwisselen van die lege batterij ook een goed idee is. Op het eiland kan er op dit vlak in ieder geval niets meer misgaan!

Ietwat onwennig door de afwezigheid van onze ‘DT-homies’ Pieter en Tim (helaas afwezig) en Marijn en Thijs (reeds op het eiland aan het knallen), maar wel met een ontspannen mindset, gaan Jorrit en ik op stap. Even de bagage droppen, fietsje ophalen en wat lunch inslaan, en dan richting het westen met als eerste doel de Abeeltjes bij het Westerse veld. Op het moment dat we iets na elven aan het einde van het dorp langs de villa’s aan de rechterkant van de weg fietsen, horen we een paar scherpe tikjes boven ons en zien we een vrij kleine zangvogel de achterste tuin in duiken. Dat moet een leuke gors zijn! Omlopend langs de westkant van de tuin, zien we de vogel al snel opvliegen en nabij een plasje op het Westerse veld weer invallen, waarbij de combinatie van een (voor een gors) relatief fors formaat en een helderwitte buik met ogenschijnlijk bruinige flankstreping opvallen. ‘Dit zal een bosgors zijn’, denken we – een soort waarvoor de meeste DT-gangers zeker even omfietsen! Op afstand zien we de vogel kort scharrelen tussen de spreeuwen, maar in de zoeker van de camera kan ik de vogel niet vinden. Lukraak schiet ik wat plaatjes, maar omdat we de vogel direct daarna niet meer zien lopen, verwacht ik niet dat hij erop staat.Na de vogel vlug als waarschijnlijke bosgors te hebben doorgegeven in de hoop dat mensen komen helpen zoeken, kijken we toch maar even op de foto’s… ‘Hey, hij staat er toch op…’.

Op het moment dat ik inzoom op de vogel, knalt de adrenaline direct door onze lijven. Dat is een GEELBRAUWGORS! Ik weet even niet meer waar ik het moet zoeken, maar we slagen er in om de waarneming door te geven in de appgroep en een BOCje van de foto te delen. Binnen no-time staan er minimaal 50 mensen om ons heen. Maar, waar is de vogel? En toch ook… geven die foto’s niet een vertekend beeld en is het niet stiekem een sterk-getekende bosgors? Van echte euforie nog even geen sprake... Gelukkig zijn er versterkingen! Het westerse veld wordt ‘gesweept’ en Marijn, Tim van Oerle en Laurens Steijn checken de kruidenrand langs de dijk aan de zuidkant van het dorp. Ze bellen na niet heel veel tijd op: ze hebben de vogel! Er wordt gerend en gefietst, maar voor we zelf op de plek zijn, vliegt de gors over ons heen terug richting het westen en valt in bij het speeltuintje naast het Westerse Veld. Het is Nils, voor wie de soort nog nieuw is, die ons kan geruststellen: het is er echt één! Dan zien we de vogel zelf ook en barst het feest los. Een paar vreugdetraantjes en vele knuffels en high fives volgen. Wat waanzinnig om zo’n soort tijdens een DT-weekend te mogen ontdekken! De vogel laat zich bovendien fenomenaal en van korte afstand bekijken.

Rond half 1 vliegt de vogel op naar het westen en keert de rust rond het speeltuintje tijdelijk terug – aan het begin van de avond zou de geelbrauwgors zich hier weer fantastisch laten zien.

Na de ontdekking drentelen Jorrit en ik rustig rondom en in het Vuurtorenbos en komen op plekken waar we normaliter zelden lopen. De eerste uren voelt het alsof ik sterk onder invloed rondloop en krijg ik geen hap door mijn keel, maar langzamerhand land ik weer een beetje. Ondertussen is het ook gewoon heerlijk vogelen, met een overvliegende Siberische boompieper, geelgorzen, grote barmsijzen en een met kramsvogels overladen eiland. ’s Avonds bevallen de befaamde bami met (of voor mij zonder) frikandellen van Jorrit en de nodige biertjes bijzonder goed en volgt er ook eindelijk weer eens een gezellig en welverdiend DT-kroegavondje in de ZeeVaert.

Op zaterdag starten we onze dag met zijn vieren rond de kazerne. Mijn hoofd voelt nog een tikkie zwaar door de avond ervoor, maar het is prima vogelen. De bosjes zitten aardig vol, een de dag ervoor geringde pestvogel ploft opeens voor onze neus in een struikje en we kunnen de eerder opgepikte overvliegende visarend, parelduiker en de eerste vale gierzwaluw van het weekend meepakken. Via de noordrand van Bomenland (velduil) en de Oude Kooi (fraai sib-tjifje) vogelen we terug richting het dorp, waar de gors een plekje heeft gevonden langs de Willem de Vlaminghweg, op ca. 100 meter afstand van ons huisje. Hier zou hij zich tot en met dinsdag zeer regelmatig laten zien aan twitchers uit binnen- en buitenland, vaak op schandalig korte afstand. We zijn nog diverse malen even gaan kijken. Op zondag volgt een - door de harde zuidwesterwind niet geheel onverwacht – influxje van minimaal 5 vale gierzwaluwen op de oostpunt. Het enige smetje op dit legendarische weekend was dat de alpengierzwaluw die kort boven de oostkant van het ‘bos rond het dorp’ vloog te snel van het eiland verdween en zich slechts aan een paar waarnemers liet zien. Die komt nog wel een keer!

Rutger Wilschut

• meer verhalen uit 2023