Deception Tours

Op zaterdag 07-05-2011 zijn we, Vivian Jacobs en Marten Hornsveld, op Vlieland voor een weekend vogels kijken samen met nog een aantal goede bekenden van ons.

Om 10:30 krijgen we een telefoontje van Thijs Fijen. Hij vertelt dat hij gebeld was vanaf Texel met de mededeling dat Eddy Nieuwstraten een kalanderleeuwerik had gezien, en het mooie, die kwam richting Vlieland gevlogen! Wij bevinden ons op dat moment ten zuiden van de Nieuwe Kooi. “Die gaan we nooit vinden!” aldus Vivian, maar bij wie zou het niet gaan kriebelen om het te proberen?

We besluiten het Pad van Twintig naar de zeereep te nemen om daar te gaan posten in de hoop de kalanderleeuwerik van Texel over te nemen. We spreken van tevoren af om niet langer dan anderhalf uur te wachten, en daarna weer verder te vogelen. Een ander deel van onze groep is dan bij het Posthuis. Zij besluiten ter hoogte van het Posthuis in de zeereep te gaan staan, we houden contact. Na een uur posten bovenop de duinenrij belt de eerste groep lichtelijk melig op om twee mannetjes Blauwe Kiekendief door te geven die onze kant op komen. Marten heeft ze al snel in de kijker en Vivian probeert het met de scoop, maar wordt dan afgeleid door iets anders. Ze pikt namelijk juist een leeuwerik op in de telescoop die vanuit het zuidwesten over de zeereep op ons af komt vliegen met licht golvende, fladderende vlucht. Ze kan direct zien dat het een erg forse leeuwerik is, bijna lijsterachtig groot, en dat de vogel zwarte ondervleugels heeft, een bruine bovenzijde en een lichte onderzijde. Alarm!!! Met de roep “DIT IS HEM!!!” wordt Marten snel op de hoogte gebracht van de waarneming. Marten pikt hem ook direct op in zijn telescoop en bevestigt het erg forse postuur, zware borst, dikke snavel en kop, lichte buik en de zwarte ondervleugels en witte onderstaart, kenmerken die alle andere leeuweriken uitsluiten. Terwijl de adrenaline vrijkomt, zijn ons bewust van het feit dat de witte vleugelachterrand een diagnostisch kenmerk is en terwijl Vivian een poging doet de vogel op foto vast te leggen met haar te kleine lens houdt Marten de vogel in de telescoop. De vogel komt dichterbij vliegen aan de binnenkant van de duinenrij op ongeveer 30-50 meter hoogte ten opzichte van het fietspad. Terwijl hij dichterbij komt wordt het ook mogellijk de achterrand van de vleugels te zien en op het moment dat de vogel langs ons heen vliegt op ong. 50 meter kan Marten door de telescoop bevestigen dat de vogel een brede, overduidelijke witte vleugelachterrand heeft, voornamelijk op de armpennen. BAM! Het is nu voor ons 100% zeker dat het hier om een kalanderleeuwerik gaat. Vanaf dat moment vliegt de vogel steeds verder richting het noordoosten en is er door tegenlicht verder niet veel meer aan kleur en contrast te zien. Door de focus op de vleugelkenmerken is het vaststellen van de halsvlek niet meer bewust gebeurd voordat we fel tegenlicht hadden. Wel is nog duidelijk het forse postuur te zien met brede vleugelbasis, en relatief korte staart. Als de vogel op ongeveer 500 m met tegenlicht van ons af vliegt laten we hem los omdat we de noodzaak inzien om zo snel mogelijk de andere (postende) vogelaars op het eiland in te lichten over de waarneming van de kalanderleeuwerik. Ja, een kalander, wat een kick!! We bellen, met veel moeite gezien de adrenaline, trillende vingers en het minder dan fantastische bereik op Vlieland, Thijs die op de Oostpunt in de zeereep staat. Daarna piept Marten de vogel. Met pijn in ons hart bellen we de groep die voor ons staat, de melding over de Blauwe Kieken is namelijk niet meer gevolgd door een ander telefoontje, wat moet betekenen dat zij hem gemist hebben. Wat een buitengewone pech dat ze dit bericht van ons te horen moeten krijgen. Verder bellen we met Nils van Duivendijk die bij de waarneming op Texel was, om te vertellen en overleggen over de waarneming. Vivian wil direct na de waarneming een tekening maken maar we hadden helaas geen pen bij ons. Geheel tegen de verwachting in wordt hij die dag helaas niet meer opgepikt door anderen. De rest van de dag hebben we met 8 man gezocht in de zeereep tussen de Nieuwe Kooi en Stortemelk, maar helaas ook zonder resultaat. De verklaringen en theorieën wisselen elkaar af maar de consensus lijkt uiteindelijk te zijn dat de vogel halverwege het eiland “linksaf” geslagen is richting Terschelling.Vanaf de zeereep kun je het eiland immers goed zien liggen. De dag wordt in Tante Pé afgesloten met een drankje op de geluksvogels en de doffe ellende van het missen voor de anderen. De volgende dag worden we abrupt wakker gebeld door Thijs en wordt duidelijk waarom de vogel zaterdag niet opgepikt kon worden op de Oostpunt. De vogel blijkt overnacht te hebben op het eiland en wordt gezien in de zeereep t.h.v. Lange Paal door Thijs Fijen, Jurriën van Deijk, Daan Drukker, Arjan Dwarshuis, Rutger Wilschut en Joachim Bouwmeester en bevestigd met schitterende foto’s. Wat een fantastische waarneming en wat bizar gaaf dat we deze konden oppikken!!

Onderstaande foto's zijn van Jurrien van Deijk

DIT IS HEM!!!

Marten Hornsveld en Vivian Jacobs