Birding Basterds Weekend

Al maanden geleden had ik een lang weekend met de Birding Basterds op Vlieland gepland. De voorspellingen voor het weekend waren bijzonder goed. Hoewel een flink aantal mensen van te voren had aangegeven te komen, haakten er gedurende de week flink wat mensen af. Met name Texel werd toch boven Vlieland verkozen, niet ten minste om de reden dat je daar toch heel wat sneller af bent. Meestal is dat een verstandige keuze, maar wie niet waagt, wie niet wint.

Donderdagmiddag stapte ik samen met Thijs, Jurriën, Joachim en Daan de middagboot op. Aangekomen op Vlieland wisten we een 'vogelaarsfiets' (lang leve DT!) te bemachtigen en reden we naar Lange Paal, waar we ons settleden op één van de waddenveldjes. Daarna gingen we op weg naar de kazerne. Het eiland was niet bepaald overladen met trekvogels, maar er waren aardig wat tapuiten en paapjes. Bij de kazerne ontdekte Daan al snel een mooie draaihals, die zich leuk liet zien. De eerste leuke soort van het weekend.

's Avonds in het dorp kwamen we Bas, Martijn en Arjan tegen, met wie we afspraken om de ochtend erop te gaan trektellen bij Stortemelk. Rond een uurtje of 6 (na o.a. 2 beflijsters) liepen we het duin op. Arjan en Bas waren er al en hadden al een europese kanarie en 2 wielewalen gezien! Een beetje balen, en lange tijd leken dat de waarnemingen van de ochtend te worden. Na wat engelse kwikken en boomvalken pikte Arjan echter een leeuwerikje op uit zee. De vogel werd, ondanks de optie kortteen, opgeschreven als veldleeuwerik, vanwege de waarneming van borststreping en een vermeende witte vleugelachterrand. Gelukkig ratelden de sluiters van diverse camera's. De foto's zouden we pas de dag erna beter gaan bekijken.

Na een paar uur ging de trek wat liggen en verlieten we de post om bosjes te gaan kloppen op de Oostpunt. We liepen aan de zuidkant net het duin in toen er rechts van mij een zangvogel met een lange staart roepend opvloog en voor ons boven in een boompje ging zitten. "Gors, Ortolaan!", was mijn reactie. De vogel liet zich schitterend bekijken. Even later liepen we verder, maar al snel werden we teruggeroepen. Arjan had maar liefst 3 europese kanaries gevonden. Na een paar minuten wachten konden ook wij de vogels mooi zien. Op de achtergrond koerde een zomertortel, ook bepaald geen algemene eilandsoort. Hunkerend naar caffeïne vertrokken we (na nog wat beflijsters op de oostpunt) richting het dorp. Na een lekker bakkie fietsten we via de noordkant richting het Westen. We klopten wat bosjes, maar kwamen niet verder dan hoge aantallen groentjes, een mooie dagvlindersoort van heideterreintjes. Totdat Thijs en Jurrie opmerkten dat de meeuwen onrustig werden. Een paar seconden later pikte Thijs een visarend op, die even later mooi kwam langsvliegen. We vervolgden onze weg, en gingen bij Lange Paal het bos in, om even aan de warmte te ontsnappen. Hier vond Joachim een zingende fluiter. Weer wat later werd Thijs opgebeld met de mededeling dat er een spannende kiekendief aankwam vanaf Texel. Snel het duin weer in dus. Na ruim een uur was de vogel nog steeds niet langsgekomen. Wel een prachtige wespendief en een slechtvalk. Ook leuk. Op de camping genoten we even een siesta. Marten en Vivian waren ook aangekomen op het eiland en na wat gebabbel besloten we weer verder te gaan in de hoop nog wat te vinden. Op het wad waren veel vogels aanwezig, maar niets bijzonders. Ook de bosjes leverden niet zoveel meer op. Op het Westerveld was een mooie groep kwikstaarten aanwezig, met vooral opvallend veel engelse kwikken.

In het dorp lieten we ons de pizza bijzonder goed smaken en we speculeerden wat over soorten die morgen wel langs zouden komen. Marten liet even de naam bergkalanderleeuwerik vallen...
Om 6 uur stonden we weer op het duin. Arjan kwam dit keer later, maar had uiteraard al wel weer een wielewaal gezien. De zwaluwen vlogen goed, en ook de boompiepers kwamen lekker door. Even later kwamen er laag over het duin twee zwartkopmeeuwen dichtbij langsgevlogen. Prachtig! Echt spectaculair werd het niet, en de bosjes van de oostpunt werden weer opgezocht. Deze waren helaas ook leeg en de behoefte aan verkwikkende middelen steeg weer.

Voordat we het dorp weer uitwaren ging de telefoon. Een minuut ervoor was niets minder dan een kalanderleeuwerik over de noordpunt van Texel gevlogen, en hij kwam onze kant op! Snel terug naar de oostpunt dus, en toen begon het lange wachten...Echter niet heel lang, want na een half uur belde Marten op dat Vivian en hij hem hadden opgepikt en dat hij er toch echt aankwam! Toen begon het lange wachten pas echt... Toen er na een paar uur later nog steeds niet langs was gekomen verlieten we gedesillusioneerd het duin. Er waren 2 opties:

1. de vogel was de zee opgevlogen richting Terschelling.
2. de vogel was ingevallen.

We moesten in ieder geval gaan zoeken. Om even bij te komen van de schrik dronken we een biertje bij Martijn. Uit pure chagerijnigheid bekeken we nog maar eens de foto's van het leeuwerikje de dag ervoor. Wat we aan hadden gezien voor borststreping was een warmbruin gekleurd bandje zonder streping en van een witte vleugelachterrand leek totaal geen sprake... toch een kortteen dus. Het deed ons bijzonder weinig.
Na grondige analyse van de foto's bleek het toch geen kortteen te zijn maar een Veldleeuwerik.

Het deed ons bijzonder weinig. De zoektocht in de duinen ten oosten van de plek waar de vogel was opgepikt leverde niets op. Na een paar uur kwam het bericht van Texel dat er weer de nodige rovers aankwamen, en we besloten het hoge duin weer op te zoeken. Inderdaad kwamen er 3 visarenden door. Leuker nog was de velduil die mooi boven het bos bij Lange Paal vloog. Opmerkelijk was de route die de visarenden volgden. Bij de Kroonspolders vlogen ze het eiland af, om vervolgens de baan van Zuid-West naar Noord-Oost aan te houden en de zee op te vliegen richting Terschelling. We legden er ons bij neer dat de kalander hetzelfde had gedaan. 'S avonds dronken we wat biertjes om het te verwerken. Marten en Vivian konden ook niet uitbundig genieten van de waarneming, er waren geen mensen om de vette waarneming mee te delen.

In het kader van 'nog één keer knallen' beklommen we de ochtend erop weer het duin, dit keer hetzelfde duin als de middag ervoor. Ook nu vlogen er weer visarenden, twee stuks, waarmee de teller al op 6 kwam te staan voor het weekend. De zwaluwen vlogen behoorlijk goed, waarschijnlijk dankzij de wat hardere wind. Even later kwam ook Thijs, die nog een half uurtje was blijven liggen het duin op. Niet veel daarna pikte hij een europese kanarie op, die mooi onder ons door kwam vliegen. We telden verder, en toen, kwam er vanuit het niets een forse zangvogel laag over het duin heen 'gerold'. Kijker erop..."Leeuwerik! (en toen de vogel een kwartslag draaide en de zwarte ondervleugel zichtbaar werd) KA-LAN-DER!", vrijwel meteen gevolgd door het bekende "FO-TOOS" van telpost-Thijs. De sluiters van Jurriën en Joachim ratelden...Ik volgde de vogel een paar seconden, totdat de enorme adrenaline-kick insloeg en we gezamelijk uitbarstten in een ongekende euforie. Ik piepte de vogel met het lekker droge bericht: 'zojuist langs, mooie foto's'. Even later kwamen ook Marten en Vivian het duin op en toen was het feest compleet. Helaas had Martijn deze ochtend gekozen om tot 8 uur uit te slapen... Rond 10 uur moesten we toch echt terug naar de camping om in te pakken. Toen we rond 11.15 het dorp infietsten, belde Marten op met de mededeling dat er bijeneters onze kant opvlogen! Snel het vuurboetsduin op en na 5 minuten konden we de 2 vogels oppikken. Roepend vlogen ze langs en vormden zo een bijzonder mooie afsluiting van het weekend.

boven Vivian Jacobs en Marten Hornsveld (hadden de vogel de 7e) Onder v.l.n.r. Thijs Fijen, Daan Drukker, Joachim Bouwmeester, Rutger Wilschut, Jurrien van Deijk en inderdaad Arjan Dwarshuis" title="Groepsfoto van de vogelaars die de Kalander gezien hebben

Jurrien van Deijk

• meer verhalen uit 2011